Nederlandse naam: Donkere ooievaarsbek
Latijnse naam: Geranium pheum
Familie: Ooievaarsbekfamilie, Geraniaceae
Bloei: mei-aug
Hoogte: 60-70 cm
Border: 7
Mourning Widow of Black Widow zo wordt de Donkere ooievaarsbek in Engeland genoemd. De diep purperen bloemen verschijnen vanaf mei massaal boven de groene bladeren. Zelfs op zeer schaduwrijke plaatsen wil hij nog tot bloei komen wat hem maakt tot een waardevolle plant voor donkere hoekjes.
Oorspronkelijk is de Donkere ooievaarsbek ze afkomstig uit de berggebieden van Midden- en Zuid-Europa. Van de Pyreneeën, via Bulgarije, tot aan de westgrens van Rusland. In de Flora Batava deel vijf (1828) wordt beschreven dat deze fraaie, doch zeldzame plant voor het eerst gemeld werd in het bos van Zuilen bij Utrecht. Later werden ook meldingen van de plant in Groningen, Friesland en Hoorn ontvangen. In 1985 beschrijft Piet Bakker in het boek Stinsenplanten dat de Donkere ooievaarsbek een van de meest karakteristieke stinsenplanten van de Vechtstreek is.
Een stinsenplant, stinzenplant of stinsplant is een plant die specifiek voorkomt in landgoederen, boerenhoven, pastorietuinen en dergelijke. Het gaat veelal om ingevoerde sierplanten die zich konden handhaven of die verwilderd zijn. Hun natuurlijke verspreidingsgebied ligt meestal veel zuidelijker. De benaming verwijst naar stinsen: Middeleeuwse verdedigbare en bewoonde torens in de Noord-Nederlandse provincies. De term stinseenplant is gangbaar in Nederland en Duitsland (Stinsenpflanze) en wordt ook vrijwel uitsluitend gebruikt voor planten in deze gebieden.
Na de bloei kan je de plant sterk terug knippen. Meestal zorgt dat voor een tweede bloei.